Dağ ıssızlığı gibi

Şehre yabancılık gibi suskunluk

Rüzgara ram olmuş başaklar

Islandıkça acıya bereket

Kuru ayazda donan izlerin

Sürünmekten gocunmasın

Sana gölgeler büyüttüler

İçinle sor hesabını

Ellerini cebine kim koydu

Boynunla çekiyorsun

Urganı gönlüne kim vurdu

Uçamıyordun bile kelebek

Biri gönlüne yol sordu

Sürebilseydin duanı yüzüne

Alın yazının kalemi olurdun

Bir de yâr anlını seçerdin

Dört mevsim yazmalıydın gönlüne

Bir mevsim ağır durdu

Feri süzülmüş nazarının

Can/dan çekilmiş el ayağın

Uçurum kıyısında dimdik hayat

Yalnızlığa isyansın papatya

İçinle sor hesabını

Yüreğine yolu kim sordu

As darağacında kurut

Mendili cebine kim soktu

Şu çirkinliğe bir bak

Yüreğini ayak altına kim koydu.